باید بپذیریم که محیط و بستر زندگی، نقش تعیین کننده‌ای در سرنوشت و حتی چگونه زیستن افراد دارد. به عبارتی دیگر شکل‌گیری رفتار و میزان مرتفع شدن نیازهای اولیه یک انسان در مقیاسی جهانی، تحت تاثیر محیطی است که در آن زندگی می‌کند. از آن جایی که رفتار اجتماعی انسان‌ها در خلاء رخ نمی‌دهد، یکی از فضاهای موثر بر این رفتار، محیط شهری با  شاخص‌های اصلی و تاثیرگذار بر آن است. بنابراین از یک سو محیط بر رفتار انسان‌ها موثر است و از طرفی، انعکاس محیط در کیفیت زیست انسان‌هایی که در آن زندگی می‌کنند تجلی می‌یابد. به این ترتیب یک رابطه عینی بین انسان، محیط و کیفیت زندگی وجود دارد. «معدن گل‌گهر» یکی از همان شاخص‌های اصلی شکل‌دهنده و هدایت کننده سبک و شیوه زیستن برای شهروندان سیرجانی است. شاید خیلی‌ها متوجه این حقیقت نباشند اما بسیاری از امور زندگی از جمله مسائل معیشتی، اقتصـادی، کـاری، فرهنــگی، روانشنـاختی، امنیتی و … در شهر کوچکی مثل سیرجان تا حد زیادی وابسته به فعالیت‌های شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر است. جایی که سنگ آهن از دل کوه و زمین استخراج و در فرآیندی پیچیده و سخت به فولاد تبدیل می‌شود، شباهت زیادی به زندگی آدم‌های این منطقه دارد و تا دلتان بخواهد می‌شود از این چکش خوردن‌ها و گداخته شدن‌ها تا تبدیل شدن به آن فولاد وجودی زندگی‌ها حرف زد. بر همین اساس و برای زدن حرف‌هایی از این جنس، «روابط عمومی شرکت معدنی و صنعتی گل‌گهر» تصمیم گرفت در رویدادی از همه عکاسان این شهر دعوت کند تا به منطقه معدن بیایند و از نزدیک تلاش‌ها، سختی‌ها، هم‌دلی‌ها و همچنین موضوعاتی چون رابطه معدن با مقوله اشتغال، محیط زیست و سلامت انسان‌ها را اساس کار خود قرار داده و خالق آثاری با چنین رویکردی باشند. 

من که دغدغه عکس و عکاسی را دارم و همچنین پرداختن به مسائل اجتماعی جز اولویت کارهایم است، با اشتیاق در این رویداد عکاسانه شرکت کردم تا از نزدیک با آدم‌هایی که در آنجا مشغول به کار هستند، روبرو شوم و حالا که تجربه حضور در آن محیط برای آن‌ها تبدیل به یک امر نسبتا پایدار شده، بهتر از هرکس دیگری می‌توانند از شرایط کار و اشتغال خود برایم بگویند. من هم شاید بتوانم حقیقت را بهتر دریابم و آن را آن‌گونه که تاریخ شهرم تجربه می‌کند، ثبت کنم. برای برگزارکنندگان، هدف از این تور بازدید، تولید عکس بود برای برپایی نمایشگاهی که به مناسبت روز صنعت و معدن در محیط اداری شرکت گل‌گهر قرار به دایر شدنش بود. در فراخوان هم آمده بود که عکاسان باید به موضوع انسان و معدن، سختی کار، اشتغال، محیط زیست و … بپردازند. پرداختن به این دست موضوعات و  ارائه در فضای نمایشگاهی و آن هم به صورت تک عکس هرچند که باب میل خیلی از دوستان عکاس باشد، اما چنین ساز و کاری با اهدافی که دنبال می‌کنم  هم‌خوانی ندارد. به اعتقاد من موضوع انسان و جامعه نیاز به تشریح و واکاوی دقیق دارد و آن را نباید تقلیل داد به امری گذرا و نا پایدار. فرصت محدود ۱۰ ساعته حضور در آن فضا تنها برای رصد سرسری  و دیدن صرفِ بدون جزییات مناسب است. جسته‌و‌گریخته روایتی ناقص از این روز را ثبت کردم تا لااقل خودم متوجه باشم که چه انسان‌ها و موقعیت‌هایی در اطراف ما وجود دارد که نیاز است زندگی آن‌ها به شیوه صحیح، روایت و ماندگار شود.